Þjóðaratkvæðagreiðsla óþörf!

Íslenska þjóðin á rétt á kosningu um inngöngu í ESB.  Sú kosning þarf þó að fara fram eftir formlegar aðildarviðræður.  Það er ekki rétt að gera þá kröfu á almennan kjósanda að hann viti um hvað málið snýst fyrirfram.  Stjórnmálamenn vita það ekki heldur fyrr en eftir að formlegum aðildarviðræðum er lokið.

Lissbon sáttmálinn er mikið framfaraskref fyrir allt lýðræði í Evrópu.  Ísland á kost að komast inn í ESB á undan Króatíu.  Þetta tækifæri verður Íslanska þjóðin að nýta.  Hér gildir að spila sóknarbolta og vinna Króatana.  Förum ekki leið Íra og spilum varnarbolta sem engum er gerður greiði með.  Endurteknar þjóðaratkvæðagreiðslur eru ólýðræðislegar og kosta of mikla fjármuni.  Látum eina atkvæðagreiðslu duga og segjum JÁ. 

 

 

 

Þjóðaratkvæðagreiðsla um aðildarumsókn

Athugasemdir

[Tobbi Villa (IP-tala skráð) 13.12.2008 kl. 23:59]

Nei takk.

[Sigurður Viktor Úlfarsson, 14.12.2008 kl. 00:22]

Er þetta það sem koma skal.  "Endurteknar þjóðaratkvæðagreiðslur eru ólýðræðislegar og kosta of mikla fjármuni."  Þið virðist vera búin að tileinka ykkur hugsanagang ESB nú þegar.

Þetta er það sem mér finnst neikvætt við ESB.  Það eru hins vegar jákvæðir fletir á því líka.  Það þarf að bera þetta saman hlutlægt og með gagnrýnum augum.  Því miður eru ESB sinnar oftast svolítið eins og lítil lömb í háu ljósunum algerlega blinduð.  Slíkt kann aldrei góðri lukku að stýra.

[Hafsteinn (IP-tala skráð) 14.12.2008 kl. 01:47]

Týpiskur Evrópusinni hér á ferð, ekki leyfa fólkinu að ráða því að bjúrókratar vita ávallt betur en almenningur.

Írska þjóðaratkvæðagreiðslan var að sjálfsögðu "ólýðræðisleg" enda er ekkert lýðræði fólgið í því að leyfa hinum almenna kjósenda að tjá sig um hvort framselja skuli því litla sem eftir var af fullveldi landsins til bjúrókrata í Brussel, en eins og evrópuþingmenn Íra hafa sagt upp á síðkastið þá hafa almennir borgarar ekkert vit á svona hlutum.

Afhverju ertu að tala um endurteknar þjóðaratkvæðagreiðslur?

Björn er einfaldlega að stinga upp á því að ein þjóðaratkvæðagreiðsla verði haldin því að hann trúir því að þjóðin muni ekki samþykkja aðildarviðræður og ef svo færi þá þyrfti ekki að halda aðra atkvæðagreiðslu enda væri þá málið endanlega dautt. Viltu kannski gera hið sama og bjúrókratarnir í Brussel gera þegar kemur að atkvæðagreiðslum, semsagt að halda nýja og nýja trekt í trekt alveg þangað til að út kemur "rétt" niðurstaða?

Írar þurfa ekkert að kjósa aftur um Lissabonsáttmálann, þjóðin hefur talað og hún hafnaði af mjög skiljanlegum ástæðum að taka upp 1300 blaðsíðna stjórnarskrá sem enginn botnar upp né niður í nema einhverjir bjúrókratar í Brussel.

En eins og þú segir, þessir Írar vita ekki neitt, best er bara að Brussel ákveði fyrir þá.

[Jóhannes H. Laxdal (IP-tala skráð) 14.12.2008 kl. 02:54]

Írar eru hetjur.

Eina landið sem fór með Lisbon sáttmálan í þjóðaratkvæðagreiðslu, og hafnaði honum og þar með "bjargaði" Evrópu.

Auðvitað vildu bjúrokratarnir í Brussel það ekki og áformuðu að halda aðrar kosningar, ég veit ekki meira um statusinn á því máli,  það sem mér finnst samt fyndið er að bjúrókratarnir óttuðust það að  Írar myndu hafna honum og töluðu um hvort það ætti nokkuð að taka mark á þessari þjóðaratkvæðagreiðslu þar sem meirihlutinn af ríkistjórninni var fylgjandi honum,  sem betur fer þá var nauðsynlegt að setja þetta fyrir þjóðaratkvæðagreiðslu útaf stjórnarskrá Íra.  

Mér finnst það vera sjálfsagt mál að jafn stórtækur sáttmáli sem þessi Lisbon sáttmáli er,  fari undir þjóðaratkvæðagreiðslur í þeim löndum sem ætla að samþykkja hann, því miður þá finnst bjúrókrötum og pólitíkusum það ekki.

 Lisbon sáttmálinn er ekki mikið framfaraskref fyrir "allt lýðræði í Evrópu", hann er mikið framfaraskref fyrir Bjúrókratana í Brussel þar sem sagður sáttmáli minnkar umtalsvert vægi stjórnvalda í ESB löndum og færir enn meiri völd til Brussel.

[Jóhann Steinar Guðmundsson (IP-tala skráð) 14.12.2008 kl. 10:47]

Jájá. Kjósa þangar til það er sagt já. Síðan aldrei aftur.

[Jóhann Steinar Guðmundsson (IP-tala skráð) 14.12.2008 kl. 20:23]

Jájá. Kjósa þangar til það er sagt já. Síðan aldrei aftur.